Kamera termowizyjna - definicja
kamera termowizyjna, kamera termalna, termowizor, urządzenie do rejestracji i wizualizacji rozkładu temperatury na powierzchniach obiektów (odwzorowania obrazu termalnego obiektów);
działa na zasadzie przetwarzania promieniowania podczerwonego, emitowanego lub odbitego przez te obiekty, na sygnał elektryczny, a następnie na obraz oglądany na ekranie, tzw. termogram. Składa się z układu optycznego, detektora promieniowania podczerwonego (zwykle półprzewodnikowego, głównie z krzemu Si, tellurku kadmu i rtęci CdHgTe lub antymonku indu InSb) wraz z układem chłodzenia, elektronicznego toru wzmacniania, przetwarzania i wizualizacji (w kolorach lub w odcieniach szarości).
Układ optyczny składa się zwykle z: obiektywu, układu przeszukiwania (zespołu mechaniczno-optycznego złożonego z drgających lub wirujących zwierciadeł), którego zadaniem jest stopniowe (punkt po punkcie) odbieranie informacji z obserwowanego obiektu, oraz układu skupiającego promieniowanie i kierującego je na detektor. Detektory, przetwarzające promieniowanie na sygnał elektryczny, to zwykle tzw. detektory termiczne, np. bolometryczne (bolometr), piroelektryczne (piroelektryczność) lub fotonowe (półprzewodnikowe, o działaniu opartym na zjawiskach fotoelektrycznych); detektor może stanowić pojedynczy element, częściej składa się z wielu elementów w postaci linijki lub matrycy. Do przedstawiania obrazu termalnego badanego obiektu służą monitory kolorowe lub monochromatyczne. Zależnie od zakresu spektralnego, w którym działają, kamery termowizyjne dzieli się na krótkofalowe (zakres pracy 3?5 ?m) i długofalowe (8?15 ?m); zależnie od zastosowania ? na pomiarowe (dokładny pomiar rozkładu temperatury) i obserwacyjne (wierne odwzorowanie obiektu, np. scenerii obserwowanego terenu, przy tylko jakościowej ocenie rozkładu temperatury). Kamery termowizyjne znajdują zastosowanie m.in. w technice wojskowej (głównie kamery obserwacyjne długofalowe ? do prowadzenia rozpoznania w trudnych warunkach atmosferycznych i w nocy), w medycynie (np. diagnostyka chorób nowotworowych), energetyce (badanie efektywności chłodzenia urządzeń energetycznych, stanu linii przesyłowych), hutnictwie, pożarnictwie (lokalizacja źródła ognia oraz ludzi w przestrzeni zadymionej), budownictwie (badanie izolacji cieplnych), rolnictwie (wykrywanie ognisk chorób roślin, stanu wilgotności gleby), ekologii (określanie obszaru skażeń środowiska).
Źródło: http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/kamera-termowizyjna;3919516.html
Sprzątanie po staremu
Jak radziły sobie nasze mamy czy babcie ze sprzątaniem w domu? Nie było wtedy środków chemicznych dostępnych w każdym sklepie, a jeżeli były to w późniejszym okresie i nie każdy miał do nich zaufanie. Można wrócić do starych metod sprzątania w domu- to na pewno pozwoli zaoszczędzić trochę pieniędzy w portfelu, a dodatkowo może przynieść dobre skutki dla stanu naszej skóry.
Podstawę większości środków do utrzymania porządku w domu stanowiła soda oczyszczona i ocet. Oczywiście niektóre receptury w ogóle ich nie wykorzystywały, ale jednak używano ich najczęściej. Polecam poszukać kilka receptur na domowe środki czystość, lub poszukać w sklepach internetowych.
CHemiczne oczyszczanie ścieków
Chemiczne oczyszczanie ścieków ? jedna z metod oczyszczania ścieków. Polega na wytrącaniu niektórych związków rozpuszczalnych lub ich neutralizacji za pomocą procesu koagulacji, neutralizacji, ekstrakcji, elektrolizy, destylacji lub sorpcji na węglu aktywnym. Oczyszczanie chemiczne stosuje się głównie przy ściekach przemysłowych, które zawierają metale ciężkie oraz chemiczne związki organiczne.
W momencie zadziałania substancjami chemicznymi na ścieki uzyskujemy:
zobojętnienie ścieków,
wydzielenie ze ścieków substancji stałych,
wydzielenie ze ścieków substancji organicznych, koloidalnych i związków rozpuszczalnych, przede wszystkim soli metali ciężkich,
odkażenie ścieków,
usunięcie przykrego zapachu,
utlenienie substancji ściekowych.
Źródło: Chemiczne_oczyszczanie_ścieków