Zainteresowany tematem przydomowej oczyszczalni? Więcej dowiesz się tu: O separatorach tłuszczu
Separator (osadnik) ? urządzenie służące do oczyszczania ścieków przed wprowadzeniem ich do sieci kanalizacyjnej.
Separatory tłuszczu:
Zastosowanie:
Stosuje się je w restauracjach, barach, stołówkach, kuchniach, masarniach oraz w zakładach mięsnych i przetwórstwa spożywczego oraz wszędzie tam, gdzie występują ścieki technologiczne z zwiększonym stężeniem tłuszczów roślinnych i zwierzęcych.
Działanie:
Działanie separatora tłuszczu oparte jest na zjawisku grawitacji ? różnica gęstości sprawia, że ścieki zawierające ciężkie substancje opadają na dno, natomiast lekkie substancje, tj. oleje i tłuszcze zwierzęce flotują na powierzchnię wody. Z tego względu separator składa się z dwóch części (osobnych lub zintegrowanych zbiorników): osadnika i separatora właściwego.
Dobór:
Dobór wielkości urządzenia powinien bazować na jakości i ilości doprowadzanych ścieków, biorąc pod uwagę:
- maksymalny przepływ ścieków
- temperaturę ścieków
- gęstość tłuszczów i olejów podlegających separacji
- wpływ używanych środków wspomagających zmywanie
Szczegółowy opis doboru separatorów tłuszczu przedstawia norma PN-EN 1825.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Separator_(kanalizacja)
Budowa domu szkieletowego - konstrukcja
Budowa polega na łączeniu desek w tarcze ścian gwoździami lub przy użyciu specjalnych złączy metalowych a następnie ustawienie ścian w pionie.
Wyróżnia się dwa podstawowe typy konstrukcji ze względu na sposób mocowania stropu:
konstrukcja platformowa ? na oczepach stojących ścian układa się deski stanowiące żebra stropu, a na nich podłogę z desek lub, częściej płyt. Ściany wyższej kondygnacji lub stropodach konstruuje się korzystając z podłogi jako platformy roboczej.
konstrukcja balonowa, gdzie stropy zawiesza się na słupach ścian, których wysokość wynosi półtora lub więcej wysokości kondygnacji (przeważnie półtora w budynkach parterowych z poddaszem użytkowym).
Gotową konstrukcję usztywnia się płytą OSB/3, następnie dodatkowo ociepla (przeważnie wełną mineralną wkładaną między ruszt podtrzymujący warstwę elewacyjną) i przykrywa elewacją drewnianą, z sidingu lub tynku cienkowarstwowego.
Przestrzenie wewnątrz ścian wypełnia się materiałem termoizolacyjnym (wełna szklana, wełna mineralna, lub inne). Od strony wewnętrznej instaluje się warstwę paroizolacyjną i wykończenie wewnętrzne (płyta gipsowo-kartonowa).
Drewno, z którego wykonuje się szkielet powinno być czterostronnie strugane oraz suszone w temperaturze przekraczającej 67 stopni Celsjusza lub impregnowane. Struganie i suszenie drewna pozwala zrezygnować z impregnacji chemicznej większości elementów.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Lekki_szkielet_drewniany
Pierwotny czy wtórny
Mieszkania, jakie można nabyć na rynku pierwotnym, a więc prosto od developerów są niezwykle nowoczesne. Znacznie różnią się one od starych kamienic, w których należało wykonać mnóstwo dodatkowych prac, jak renowacje elewacji czy docieplenia budynków. Niestety, mieszkania kupowane na rynkach pierwotnych są znacznie droższe. Zdarza się także, że developerzy sprzedają je jeszcze przed ich zbudowaniem, a do finalizacji budowy dochodzi nie po kilku, a po kilkunastu miesiącach. Budynki rynku wtórnego okazują się więc częściej wybieranymi. Zmieniło się to nieco, od kiedy wprowadzono program ?Mieszkania dla młodych?, ponieważ zezwalały one wyłącznie na inwestycje rynku pierwotnego. Nie trzeba będzie jednak przejmować się inwestowaniem pieniędzy w dodatkowe naprawy, co byłoby niemal pewne przy kupnie nieruchomości z rynku wtórnego. W nowoczesnych budynkach inwestuje się bardzo często nowoczesne systemy, których zadaniem jest utrzymywać odpowiednią temperaturę lub zmniejszenie zużycia energii elektrycznej.